María Dolores Díaz Baliño

María Dolores Díaz Baliño naceu na Coruña o día 6 de xaneiro de 1905 e morreu o 3 de Novembro de 1963. Dedicou a súa vida á pintura e á docencia, e foi a primeira muller membro da Real Academia Galega de Belas Artes, xunto con Carmen Corredoyra.

Tivo unha importante función como mestra e educadora no ámbito das artes, chegando a ser profesora na Escola de Artes e Oficios da Coruña. Ademais, tiña unha academia na súa vivenda. O seu alumnado estaba formado sobre todo por mulleres. Foise pouco a pouco acercando aos movementos rexionalistas, aínda coa súa educación e pensamento conservadores, participando en varias manifestacións.

A súa obra está ubicada no Museo de Belas Artes, e nesta destacan as paisaxes. As escenas que representaba destacaban polas cores brillantes e alegres. Hai algunhas obras fantásticas e outras con aspectos do rexionalismo, mantendo trazos realistas. Porén, o seu estilo destaca polo decorativismo, nun punto medio entre modernismo e simbolismo.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Alicia López Pardo

Alicia López Pardo, mestra nada en Lugo no 1950, naceu no rural. Isto podería semellar pouco importante, pero é transcendental para entender a súa figura. Foi unha das figuras chave na defensa do rural na educación, loitando tamén pola consideración do galego nas aulas ou reivindicando o valor das mulleres. Defendeu sempre a pedagoxía Freinet, baseada na experiencia como piar fundamental da aprendizaxe. A súa creación máis importante foi o Chirlo Merlo, que se trata dun material didáctico en galego destinado a cativos de 4 e 5 anos no cal, a través de historias do rural, mellora a capacidade de lectura e escritura en lingua galega.

Antonia De la Torre Martínez

Aínda que pasan os anos, hai persoas que deixan rastros que perduran ao longo do tempo. Este é o caso de Antonia de la Torre. Esta muller deixou unha marca moi importante na pedagoxía galega. Antonia de la Torre naceu o 21 de maio do ano 1894 en Porto do Son (A Coruña) e morreu o 22 de agosto de 1969 en Noia, onde pasou os seus últimos 5 anos de vida rodeada de admiración, cariño e amizade da súa xente deixando un gran legado pedagóxico no sector educativo. En Fruime, unha pequena vila montañosa situada na cunca do río Beluso na Galicia rural, os habitantes aínda o recordan como un docente inesquecible, médico, conselleira, traballadora social, etc. Os habitantes máis pequenos din que, aínda que non a coñecen, téñena no seu recordo porque deixou unha pegada que é difícil de borrar. Os habitantes definen a Antonia como unha profesora metódica, disciplinada, directa, solidaria, xusta, entusiasta, amable e defensora da xustiza... Antonia fixo un traballo anónimo como moitos...

Emilia Pardo Bazán

Emilia Pardo Bazán naceu o 16 de setembro de 1851 en A Coruña, froito do matrimonio formado polos Condes de Pardo Bazán. A literatura é un dos aspectos mais importantes da biografía da autora, xa que a acompañou dende ben pequena e foi motivada polo seu pai, o cal tamén era un grande apaixonado da lectura. Cóntase de modo anecdótico que pese a súa curta idade, Emilia xa gozaba da lectura de clásicos como O Quixote ou A Ilíada. Foi unha privilexiada da época, xa que a pesar de ser muller,e grazas as amizades de seus pais e aos numerosos viaxes que realizou con estes, puido acceder en todo momento a unha educación de calidade. Durante toda a súa vida, Emilia defendeu a necesidade de modernizar a sociedade española. Unha das súas maiores loitas foi para acadar que as mulleres puideran ter as mesmas oportunidades educativas e os mesmos dereitos que os homes. Outro dos temas en relación as mulleres moi criticado pola auto...

Construíndo a historia da educación de Galicia: Mestr@s + Educador@s

Buscar este blog