Ir al contenido principal

Ramón Otero Pedrayo


Naceu en Ourense. Estudou o bacharelato en Ourense e as carreiras de dereito, filosofía e letras en Madrid. É unha das grandes figuras da literatura galega do século XX e pertenceu ao Grupo Nós. Foi tamén o primeiro presidente da Editorial Galaxia,  En canto á literatura (poesía, novela, ensaio ou teatro). Otero Pedrayo quería afirmar a cultura galega na modernidade, incorporar o galego como lingua culta e a defensa da identidade nacional de Galicia; de feito pertenceu á conquista do Estatuto de Autonomía para Galicia.

Pese a que destacou principalmente como escritor e  intérprete da realidade histórica, na súa traxectoria como mestre, Ramón Otero Pedrayo exerceu de profesor no Instituto de Ourense entre 1929 e 1937, e despois de ser sancionado  por pertencer ó partido galeguista, non pediu o seu reingreso por motivos éticos, pero concedéronllo en 1948 onde estivo ata o 1950, xa que en setembro deste ano pasa a ser Catedrático de Xeografía da Universidade de Santiago de Compostela ata a súa xubilación en 1958. 
É posible que o afán por querer traballar de mestre en Ourense fose debido a ter a  súa nai viúva, con ela mantiña unha relación moi especial. Por outra banda, a seguridade dun traballo funcionarial era sedutora para el. Foi mestre dedicado sempre á ensinanza no urbano, como por exemplo Burgos, Santander, Ourense e a Universidade de Santiago de Compostela. Traballou con alumnos de clase media no bacharelato, en cambio, na Universidade de Santiago de Compostela os seus aprendices eran de clase media-alta. Según os seus alumnos, tiña unha docencia baseada nas clases maxistrais, na cal mostraba o seu afán defensor do ensino en galego, e dicían que ‘’aprobaba a todos’’.
Elaborou algún libro de texto, clásico, para varios niveis de bacharelato  como Lecciones de Geografía. Non se dedicou especialmente ás cuestións pedagóxicas, aínda que lle encantaba o contacto cos estudantes. De vello recibía visitas escolares en Trasalba e participaba en festividades como o día da árbore, o día do libro, o día das letras galegas... en distintos centros de Ourense.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Alicia López Pardo

Alicia López Pardo, mestra nada en Lugo no 1950, naceu no rural. Isto podería semellar pouco importante, pero é transcendental para entender a súa figura. Foi unha das figuras chave na defensa do rural na educación, loitando tamén pola consideración do galego nas aulas ou reivindicando o valor das mulleres. Defendeu sempre a pedagoxía Freinet, baseada na experiencia como piar fundamental da aprendizaxe. A súa creación máis importante foi o Chirlo Merlo, que se trata dun material didáctico en galego destinado a cativos de 4 e 5 anos no cal, a través de historias do rural, mellora a capacidade de lectura e escritura en lingua galega.

Antonia De la Torre Martínez

Aínda que pasan os anos, hai persoas que deixan rastros que perduran ao longo do tempo. Este é o caso de Antonia de la Torre. Esta muller deixou unha marca moi importante na pedagoxía galega. Antonia de la Torre naceu o 21 de maio do ano 1894 en Porto do Son (A Coruña) e morreu o 22 de agosto de 1969 en Noia, onde pasou os seus últimos 5 anos de vida rodeada de admiración, cariño e amizade da súa xente deixando un gran legado pedagóxico no sector educativo. En Fruime, unha pequena vila montañosa situada na cunca do río Beluso na Galicia rural, os habitantes aínda o recordan como un docente inesquecible, médico, conselleira, traballadora social, etc. Os habitantes máis pequenos din que, aínda que non a coñecen, téñena no seu recordo porque deixou unha pegada que é difícil de borrar. Os habitantes definen a Antonia como unha profesora metódica, disciplinada, directa, solidaria, xusta, entusiasta, amable e defensora da xustiza... Antonia fixo un traballo anónimo como moitos...

Emilia Pardo Bazán

Emilia Pardo Bazán naceu o 16 de setembro de 1851 en A Coruña, froito do matrimonio  formado polos Condes de Pardo Bazán. A literatura é un dos aspectos mais importantes da biografía da autora, xa que a  acompañou dende ben pequena e foi motivada polo seu pai, o cal tamén era un grande  apaixonado da lectura. Cóntase de modo anecdótico que pese a súa curta idade, Emilia xa  gozaba da lectura de clásicos como O Quixote ou A Ilíada. Foi unha privilexiada da época, xa que a pesar de ser muller,e grazas as amizades de seus  pais e aos numerosos viaxes que realizou con estes, puido acceder en todo momento a  unha educación de calidade.  Durante toda a súa vida, Emilia defendeu a necesidade de modernizar a sociedade  española. Unha das súas maiores loitas foi para acadar que as mulleres puideran ter as  mesmas oportunidades educativas e os mesmos dereitos que os homes. Outro dos temas  en relación as mulleres moi criticado pola auto...