Ir al contenido principal

Antonio Fraguas Fraguas



A personalidade de don Antonio caracterizouse por unha fonda humanidade; o trato afectuoso, a xenerosidade, a riqueza e amenidade da súa conversa, adobada polo preciosismo dunha linguaxe netamente popular -lémbrese que sempre reivindicou a súa orixe aldeá-, a amplitude duns coñecementos que sabía transmitir de xeito natural afastado de toda afectación, son trazos que definen un mestre cun perfil humano de calidade extraordinaria.

Don Antonio Fraguas é unha das persoas que, desde o primeiro momento (xaneiro de 1976) figuran como promotoras do Padroado do Museo do Pobo Galego. Isto foi así en razón da súa traxectoria como membro da xeración de galeguistas históricos que formaran parte do Seminario de Estudos Galegos, abolido por orde gobernativa en 1936; en 1943 integrouse no Instituto de Estudios Galegos “Padre Sarmiento”, que recolleu en parte o patrimonio, os membros e as finalidades do Seminario.

O Padroado do Museo do Pobo Galego fúndase en asemblea constituínte o 31 de xullo de 1976, baixo a presidencia de don Xaquín Lorenzo Fernández, e noméase director do museo a don Antonio Fraguas. Ao falecer don Xaquín, en 1989, don Antonio é elixido como presidente do Padroado, cargo no que permanecerá ata o seu falecemento.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Alicia López Pardo

Alicia López Pardo, mestra nada en Lugo no 1950, naceu no rural. Isto podería semellar pouco importante, pero é transcendental para entender a súa figura. Foi unha das figuras chave na defensa do rural na educación, loitando tamén pola consideración do galego nas aulas ou reivindicando o valor das mulleres. Defendeu sempre a pedagoxía Freinet, baseada na experiencia como piar fundamental da aprendizaxe. A súa creación máis importante foi o Chirlo Merlo, que se trata dun material didáctico en galego destinado a cativos de 4 e 5 anos no cal, a través de historias do rural, mellora a capacidade de lectura e escritura en lingua galega.

Antonia De la Torre Martínez

Aínda que pasan os anos, hai persoas que deixan rastros que perduran ao longo do tempo. Este é o caso de Antonia de la Torre. Esta muller deixou unha marca moi importante na pedagoxía galega. Antonia de la Torre naceu o 21 de maio do ano 1894 en Porto do Son (A Coruña) e morreu o 22 de agosto de 1969 en Noia, onde pasou os seus últimos 5 anos de vida rodeada de admiración, cariño e amizade da súa xente deixando un gran legado pedagóxico no sector educativo. En Fruime, unha pequena vila montañosa situada na cunca do río Beluso na Galicia rural, os habitantes aínda o recordan como un docente inesquecible, médico, conselleira, traballadora social, etc. Os habitantes máis pequenos din que, aínda que non a coñecen, téñena no seu recordo porque deixou unha pegada que é difícil de borrar. Os habitantes definen a Antonia como unha profesora metódica, disciplinada, directa, solidaria, xusta, entusiasta, amable e defensora da xustiza... Antonia fixo un traballo anónimo como moitos...

Emilia Pardo Bazán

Emilia Pardo Bazán naceu o 16 de setembro de 1851 en A Coruña, froito do matrimonio  formado polos Condes de Pardo Bazán. A literatura é un dos aspectos mais importantes da biografía da autora, xa que a  acompañou dende ben pequena e foi motivada polo seu pai, o cal tamén era un grande  apaixonado da lectura. Cóntase de modo anecdótico que pese a súa curta idade, Emilia xa  gozaba da lectura de clásicos como O Quixote ou A Ilíada. Foi unha privilexiada da época, xa que a pesar de ser muller,e grazas as amizades de seus  pais e aos numerosos viaxes que realizou con estes, puido acceder en todo momento a  unha educación de calidade.  Durante toda a súa vida, Emilia defendeu a necesidade de modernizar a sociedade  española. Unha das súas maiores loitas foi para acadar que as mulleres puideran ter as  mesmas oportunidades educativas e os mesmos dereitos que os homes. Outro dos temas  en relación as mulleres moi criticado pola auto...